Hayatın akışı içinde yaşadığımız olaylarda,pişmanlıktan ya da hayıflanmadan kaynaklı bir söz var “içimde kaldı” Bu söz bazen söylenmesi gereken bir şeyi söylemediğimizden,bazen de yapmamız gereken bir şeyi yapmadığımızda dudaklardan dökülüyor,”içimde kaldı”…Ve bu söz mecaz değildir,uyarıyım!Gerçekten içinizde kalır,hem de öyle bi içinizde kalır ki ayakkabıya girmiş ufak taş parçası gibi,içten içe acıtır çoğu zaman..Denmesi gereken bir anda, hem de tam uygun olduğu anda o sözcükler nedense çıkamamıştır ağızdan..Ve biliyor musun ki o sözcükler o ana özeldi,o an kullanmayıp 5 saniye sonra kullansan bile artık yerine oturmaz..Aitti o sözler o ana,ve sen de biliyorsun ki ben bunları yazarken saniyelerin geçtiği gibi zaman akıyor..Sana bir kere verilmişti doğru yerde doğru sözcükleri kullanma fırsatı,ama sen kullanmadın..!
Kabul etmiyorum bundan sonra “dilimin ucundaydı,tam söyliycektim ki” kalıbını..Söyle,söyleyin,ne olur söyleyin,çünkü yok bir daha fırsat,çünkü yerini tutmaz doğru zaman da söylenmiş sözün yerini başka bir şey!
Çok yaşadım “içimde kaldı” anlarını,kimi zaman gururdan,kimi zaman korkudan,çekinmekten kaynaklandı..Ama artık biliyorum ki hiç bir şey bana o an söylemem gerekeni söylediğimden yaşayacağım mutluluktan daha da fazla mutluluk veremez…Doğru zaman da doğru kişiye doğru şeylerin söylenmesinden daha güzel ne olabilirdi?Ve bunun için tek fırsatım vardı,ben onu kullandım…
İçimde kalanları kefeye koysam,sanırım dışarda kalanlardan ağır basar,bundan sonra,dengelemek için uğraşıcam,siz de uğraşın bence!
Saygılar…
‘keşke’ dememek için hep cesur davrandım şu hayatta, ama dönüp bakıyorumda, bi naneye yaramamış işte…Boşver hocam sükut altındır :/
valla içimde hiç bişiy kalmadı iyi yada kötü herkese herşeyi söyledim ben değil onlar şimdi hastalıklı
abi çooook haklısın ya
ah baboli ah!kanayan yarama parmak bastığını söyleyebilirim ,aslında pek hazırcevap sayılmam sanırım beynım geç çalısıyor ama denır ya lafı gediğine kodum diye iste öyle sözler hep olayların ardından aklıma gelıyo tabi is isten geçmıs oluyo o zamanda. Bu belki bi eksiklik ama bazen de iyi olduğunu dusunduğum bi özelliğim çünkü sırf bu yüzden çoğu kez tartısmaktan vazgeçiyorum böylece bin düsün bir konuş,söz gümüşse sükut altındır türünden atasözlerini hayata geçirmiş oluyorum