En ciddi olunması gereken yerde, gülmemizi tutamadık biz. Teravih namazına gidip, en arka safı oluşturan 7-8 yaşlarındaki, namaz boyunca gülen, birbirine pandik atan, dürten çocuklar gibi olduk.
Hayatında ilk kez uçan bir nesneyi, kuşu görmüş çocuk gibi de olduk bazen. Onu tanımlamak için ağzımıza soktuğumuz da oldu, bizi tanımadan ağzına atıp hüpletenler de.
İshalken otobüste donuna kaçıran adamın çaresizliğini yaşadık biz. Geçmek bilmeyen saniyelere, terlerle eşlik ettik. “Kokuyu ne zaman alacaklar acaba lan” bakışları fırlattık etrafa..
Dondurmasından daha bir dillik tad alan çocuğun, külahını yere düşürüp ağlamasını gördük. Biz bir tadımlık mutluluğun ardından gelen hüzünleri tespih yapıp 99’a tamamladık, sabır diye çektik, delikanlılık olsun diye salladık, hediye etmek için süsledik.
Tüm parasını harcadığını sanıp, kıyafetlerini değiştirirken, kot pantalonun cebinde buruş buruş 20 TL’yi bulan üniversite öğrencisinin mutluluğunu yaşadık biz. En çok mutlu edenin, mutluluğun nereden geleceğini bilmeden mutlu etmesi olduğunu belledik, yüzümüzdeki sırıtışı görmek için ilk aynaya koşar adım gittik.
Yakıt ikaz lambası yanan arabayla, benzin istasyonu gördüğü halde “bir sonrakinden alırım” diyen şoförün tedirginliğiyle anlar geçirdik. Yolda kalırsam naparım diye düşündük her kilo metrede, her anda. Yolda bırakanlar oldu, küstük, bidon aldık elimize, benzin dilenir gibi umut dilendik.
İki kere ölü çocuk dünyaya getirmiş eşinin, üçüncü doğumunda, hastane kapısında bekleyen adam gibi korktuk. Kötü ihtimali atamadık kafamızdan, tecrübelerin birikimine hak verdik, korktuk, dakikada belki de 30 kere “Allah’ım Yardım Et” diye dudak oynattık. Doktorun bebeğini kıçına atacağı şaplağın sesi için kulak kabarttık, sessizlikten korktuk.
“BİZ” kimdik?
mükemmel bir yazı kalemine sağlık
çoğunu yaşadım ve yaşamıştır çoğu kişi, biz kimdik bilmiyorum.o zaman biz bilmeyenleriz.
Biz, insandık ve insan olmanın getirdiği duyguları yaşayarak insan olabildik. Yaşamamışlığın verdiği hayvaniliği attık üzerimizden. Biz yaşayandık. Bunlar yaşayarak insan olandık..
harika…