Dayı Olmak ve Psikopat Ebeveynlik

3 gün evvel,akşama doğru uyandım ve telefona baktım,mesaj gelmiş, “Dayı oldun :)” diyordu..Uyku sersemliğiyle “Operatöre bak lan,dayı olduğumu smsle bildiriyorlar helal ossun dedim..Sonra numaraya baktım +44’lü bişiler,ingiltereden gelmiş müjde..

Dayı oldum be,acayip bi makam bu,devletten maaş bile talep edicem,herkes olamaz agacım dayı..Şanslıyım,hem dayı hem amca olucam,dayılık aşamasını tamamladım,şimdi abimin ve yengemin  icraatleriyle amca olmam da yakındır : )

Yeni doğan bebeler acayip çirkin geliyo bana,şu tipe bak arkadaş ya;

Nerden baksan sakat bi görüntü,ablak bi surat,“niye geldim lan dünyaya,süt yok mu süt,yok mu lan süt,yırtarım kendimi,bağrırım bak,süt verin Allahsızlar” bakışları..Enişte Türkçe bilse bunları okusa dötümü keser kesin..Adam acayip mutlu : ) Neyse bozmıyım saadetini..

Elemanın adı yok,o yüzden şimdilik “hişşttt,artlim,hey beybi,evlat,buruşuk” gibi sözlerle hitap edebiliyorum : )

Eleman doğar doğmaz,ingiliz vatandaşı oldu ya,nası koydu bana..Lan Estonya’dan oturum izni alıcam diye 3,5 ayı Ankara yollarında harcadım ben : (

Başlığın diğer kısmı Psikopat Ebeveynlik olayına geçeyim.Kaç sene evveldi hatırlamıyorum,Çanakkale kordondan evlere doğru giderken,dostlarla sohbetler ederdik,sohbetin birinde Cem’le yürürkene (Cem acayip iyi elemandır,Çanakkale Çucuudur,tıpta okur,zengün bi de,babo egonu pompalıyorum,bu kıyağımı da unutma!) çocuk yetiştirme üzerine bi sohbet başladı..

Mesela ben manyak,psikopat bi ebeveynim,çocuk dediğin zaten salak bi organizma,ne verirsen onu alan cinsten,5 sene sen maymunsun de,maymun sanar kendini,çocuğu farklı yetiştirsem ve gerçek hayatla yüzleştiğinde tepkilerini gözlemlesem..En basitinden kelimeleri yanlış öğretsem?

Misal: Çocuğa “defter” kelimesini kalem olarak belletsem?

Okula başlasa,bi arkadaşı defterine bi bakabilir miyim dese,benim çocuk da kalemini uzatsa,diğer çocuk “salak mısın olm ya,defter diyorum” benim çocuk da çemkirse,e defter işte,defter istedin,defteri uzattık(o sırada kalemi vermekte aslında)

Akşam evde bana arkadaşını şikayet etse çocuğum ; “Buba bugün bi salak benden defteri istedi,uzattım,ısrarla verdiğimin kalem olduğunu söylüyor,oysa kalem yemek yemek için kullandığız demirden bir şey değil mi?

Çocuğun psikolojiyi düşün,o güne kadar öğrendiği tüm terimler,tanımlamalar yanlış,nıhahaha,hayal işte..

Bir çocuğun oluyor ve geleceğini şekillendirmek senin elinde,garip bir durum..5 yaşında çocuğunu karate kursuna da verebilirsin,ya da hüsn-ü hat kursuna..

Çocuğunu kendi ideolojin çerçevesinde yetiştirirsin,dinden tamamen soyutlayabilirsin de,dini kıstaslar çerçevesinde de yetiştirebilirsin..

Bildiğin hamur çocuk,ergenliğe girene kadar,ıslak,nemli hamur,şekillendirdin,şekillendirdin,ondan sonra katılaşıyor,laf anlatması zor oluyor,kendimizden biliyoruz..

12 yaşına kadar,ananın babanın dedikleri sorgulanmadan alınırdı,ama bir süre sonra “neden öyle anne,neden yapmak zorundayım,şöyle yapsam olmaz mı,bıdı bıdı”

Ne büyük sorumlulukmuş evlat yetiştirmek yahu?Hele de yıllar sonra,o evladın seni,öğrettiklerinin yeterli olmaması sebebiyle suçlaması ne koyar adama..Mükkemmel evlat olmadığı gibi,mükkemmel ana-baba da yok..Ne öğretirsen öğret eksik kalan birşeylerin olacağı aşikar,hayat denen zorlu süreç de bu yüzden var,düşe-kalka öğren diye :  )